Drogowy, Lotniczy, Wodny
Paralotnia – czyli miękki szybowiec, jako urządzenie służące do przemieszczania się w przestrzeni powietrznej, została odkryta dopiero w 1961 roku. Jednakże bardzo szybko zauważono w tym niezwykłym wynalazku potencjał, który postanowiono wykorzystać w celach rekreacyjnych i sportowych. Dziś bowiem paralotniarstwo jest w niektórych kręgach niezwykle popularnym sposobem spędzania wolnego czasu.
Od kiedy Georg Cayley jako jeden z pierwszych ludzi wykonał pionierski lot szybowcem w temacie latania i szybownictwa wiele się zmieniło. Dla niezorientowanych warto dodać, że szybowce są „samolotami” nie posiadającymi własnego napędu. Mimo tego potrafią przelecieć nawet 2000 kilometrów z zawrotną prędkością 350 km/h. Aby wzbić się w powietrze potrzebują wyciągarki lub ostatecznie innego samolotu holującego. Ponieważ szybowiec potrafi z niebywałą wręcz precyzją dostosować się do ruchów powietrznych, a nawet ich braku w związku z tym uważany jest za jednej z najbezpieczniejszych samolotów. Dzisiejsze statki powietrzne, bo tak prawidłowo powinno się definiować szybowce, budowane są z nowoczesnych i bardzo lekkich materiałów niezwykle odpornych na niekorzystne warunki zewnętrzne. Najczęściej wykonuje się je z włókien szklanych. Dawniej szybowce produkowane były z wysokiej jakości drewna i płótna.
Sterowce czyli statki powietrzne posiadające własny napęd cieszą się dziś coraz większą popularnością. Aktualnie używane są przede wszystkim do celów reklamowych. Ten mobilny sposób promocji usług i produktów z każdym rokiem zyskuje wielu nowych zwolenników.
Pierwowzorem sterowca był balon wyposażony w śmigło i napędzany przy pomocy maszyny parowej. Najpopularniejszym statkiem powietrznym posiadającym własny napęd był Luftschiff-Zeppelin 1, wykorzystywany później przez Niemców podczas I wojny światowej głównie jako maszyna obserwacyjna, czasem także jako bombowiec. Warto dodać, że zeppeliny przestały być atrakcyjnym narzędziem walki z wrogiem, kiedy nastał czas bardzo szybkich samolotów myśliwskich.
Lotnictwo ma bardzo odległą historię, bowiem już od zarania dziejów człowiek z zazdrością patrzył na ptaki i próbował wzbić się w niebo.
Jako pierwsi zrobili to mitologiczni ludzie: Dedal i Ikar, którzy skleili pióra ptaków woskiem i udali się w podniebną podróż. Niestety tylko Dedal powrócił na ziemię, a Ikar, zafascynowany pięknymi widokami i niebywałą wręcz wolnością, zapomniał o przestrogach ojca, w wyniku czego zginął tragicznie. Oczywiście opowieść ta jest tylko mitem, a realną historię lotnictwa inicjuje odkrycie latawca.
Marzenie o podniebnych lotach, upodobnieniu się do ptaków , byciu wolnym i zdobywaniu niezmierzonych przestrzeni od zarania dziejów towarzyszyło człowiekowi. Ludzie z zazdrością spoglądali więc w niebo i wyobrażali sobie chwilę, w której ludzkie stopy oderwą się od ziemi.
Niestety śmiałe zdobywanie terenów, które nie były przeznaczone dla ludzi wiązało się od zawsze z pewnym ryzykiem. Najlepiej przekonał się o tym mityczny Ikar, którego lot skończył się katastrofalnie. Tragiczna śmierć Ikara jest symbolem i przestrogą przed zbytnią śmiałością, szaleństwem i brakiem odwagi. Mit ten poza tym dał natchnienie wielu konstruktorom, którzy przez lata próbowali wzbić się, podobnie ja mitologiczni śmiałkowie, w niebo niczym ptaki.